Senin yüzünden diyor içimdeki ses,bu kadar çok ağlaması senin yüzünden,bu kadar çok gazının olması senin yüzünden,hem sen eğer doğru düzgün beslenseydin daha tombul doğabilirdi..Sen o gün üstüne başına dikkat etseydin,o kadar çok gazı olmazdı,sesi kısılana kadar ağlamazdı,gece yarıları hastane hastane dolaşmazdınız..Becerip sakin olabilseydin eğer o da bu kadar kasılmazdı.
Sonra keşke çok paranız olsaydı,müstakil bir evde otursaydınız,Melis gece ağladığında bir de üst kattakiler alt kattakiler derdine düşmeseydiniz
Sonra kayınvaliden seni çok beceriksiz buluyor olmalı.Altını düzgün değiştiremiyorsun,doğru düzgün emziremiyorsun,neyi nereye koyayım? diye soruyor hatırlamıyorsun.Aklın bir karış havada.
Sonra sürekli ağlıyorsun,üstün başın ter içinde,saçların darmadağın,pasaklı pijamalarla geziyorsun günlerdir.Uykusuzsun, gözlerinin altında mor halkalar var.Serkan artık seni sevmiyordur belki de,ya da daha az seviyordur kesin.
Sonra annen neden bu kadar hasta,keşke yanında o olabilse,çocuğuna o bakabilse..
Sonra herkesin çocuğu en az 6 aylık,seninki neden hala 11 günlük?Ne zaman büyüyecek,ne zaman gülecek?
Sonra zaten bundan sonra hiç,bundan sonra hiç....
Ne sanmıştın hanım?Çocuk sahibi olmayı kızını süslü süslü giydirip,misafirlerden tebrik toplamak,gelenlere süslü şekerler,şerbetler ikram etmek,lohusa pijamalarını ve hamile olduğunu öğrendiğinde aldığın ilk şey olan (ve asla takamadığın)kırmızı tacını kafana takıp şirin şirin gülümeseyen fotoğraflar çektirmek mi?Yanıldın,çok yanıldın..
Şimdi öyle biri olsa ki ben onun yanında sürekli ruh halimden bahsetsem,o sıkılmasa,ama sen böyle yaparsan sütün kesilir demese,sen strese girince çocuk da strese girer demese,bol bol sıvı tüket demese.Ben aklımdan geçen bin tane saçma şieyi söylesem,sürekli geçmişi hatırlıyorum desem,Serkanı çok özlüyorum desem (yanımdayken bile hatta),hayatımın sonuna kadar böyle mutsuz olacakmışım gibi hissediyorum desem,mutsuz olduğum için çok vicdan azabı çekiyorum desem,canım artık hiçbir şey yapmak istemiyor desem,çocuğunu büyütebilmiş herkesi çok kıskanıyorum,benim kızım hiç büyümeyecekmiş gibi gelyo desem,ağla ağla açılırsın dese..Ağlasam ,ağlasam açılsam...
(Canım kızım bu hislerin senle hiçbir ilgisi yok,Sen doğduğun için çok mutluyum,uyurken sana bakıp sürekli şükrediyorum Allaha,seni bize verdiği için,seni çooook seviyorum.Sen öyle güzel,öyle şirin,öyle masumsun ki.Dünyanın en güzel kızısın,benim en kıymetlimsin.Bunlar inşallah bir gün senin de tadacağın,kadınlığın karanlık,kasvetli ama son tahlilde geçici bir dönemiyle ilgili.Geçecek biliyorum benim minik prensesim)
(Elif Şafak'ın Siyah Sütteki lohusalık tanımı)
Geçecek, hepsi geçecek inşaallah.. O kasvet bitecek, yerini derin bir huzura, sükunete bırakacak ve sonsuz sevgiye.. Minik kızın büyüdükçe coşacak ve coşturacak sizleri. Anne ve baba birbirine daha çok bağlanacak evlatları coşunca.. o güzelliğe baktıkça, aile hissi çoğaldıkça mutluluğunuz da çoğalacak göreceksin..
ReplyDeleteOnun dışında o dönemde herşey yarım ve normal de böylesi. Ben şimdi hatırlıyorum da, zöellikle ilk loğusalığımda öyle manyakça şeylere takılmışım ki. Elimde balta olsa doğrayacakmışım insanları hiç uğruna. Geçecek, gönlünü ferah tut tutabilirsen.
Br insan sesine ihtiyaç duyarsan yahut ağlamak için bir telefon uzağındayım. Mesafe olarak da yakınım ama bebekle oraya gelmekten korkarım. İyice bunaltabilirim. Zira bana gelenlerin bebeleri beni irrite etmişti o dönem:)
Sevgiler. çok çok
Sen ne iyi,ne güzel insansın deli anne.Böyle herkesin acısını içinde duya duya,her yaraya merhem olmak isteye isteye delirdein değil mi:))Varlığını bilmek güzel,Allah bin kere razı olsun güzel yüreğinden,sağolasın.Geçecek inşallah buna;gün geçtikçe,Melis emmeyi öğrendikçe,gece daha az ağladıkça daha çok inanıyorum.
ReplyDeletep.s.Blogumun adını Deli Anneye Mektuplar olarak değiştirsem mi:)