Kara Ekim

Çok şükür ki bebekler haberleri anlamıyor..

2010-2010 yani 20 Ekim 2010, bir bebeğimiz olacağını öğrendiğimiz gündü.Bu evde ondan ilk kez bahsedilmesinin yıldönümünde kızıma bir mektup yazacaktım falan.Ama bu ekim öyle şeyler oldu ki bende ne yazacak ne okuyacak heves kalmadı.Önce 24 askerimizin Hakkari Çukurca'da  şehit edilmesi içimizi acıyla, nefretle doldurdu.Onun acısı geçmemişken  Van Depremi..Enkaz altında kurtarılmyı bekleyen insanlar,kurtulan ama yanlış müdahale nedeniyle hayatını kaybeden insanlar;evlerini barklarını,en yakınlarını kaybeden insanlar..Bu soğukta çadırda yatan,hatta onu da bulamayan insanlar,hayatlarının baharında gurbette ölen gencecik öğretmenler..Kilometrelerce öteden gelip enkaz başındabekleyen ,hastane hastane evladının ölüsünü dirisini arayan aileler,annelerini kaybeden bebekler,bebeklerini kaybeden anneler...Haberleri izleyip izleyip ağlıyorum...Kara Ekim, kabus gibi çöktün evimizin,ülkemizin üstüne..Ama az kaldı bitmene..Çek git...Bir daha da böyle kötü günler yaşamayalım inşallah!
 (Bu arada Melis hala düzgün emmiyor.Geceleri 1 kez uyanıp,emip tekrar uyuyordu ama artık her saat başı uuyanıp ağlıyor.En fazla 2 saat deliksiz uyuyor.Sağ göğsümü emmeyi tamamen bıraktı,20 gündür sağarak veriyorum.Sağınca da onun emdiği kadar çok gelmediği için günde bir kez devam sütü veriyorum ek olarak.İnternette emmeyi reddeden bebeklerle ilgili yazıları okudum.Biri, kızının 8 ay boyunca sadece uyurken emdiğini 8.ayda gözleri açık emmeye başladığını yazmış,Çok mutlu oldum.Direneceğim,ne kadar inat etse de eşşek gibi içecek Melis Hanım anne sütünü en az 6 ay diyordum ama artık hedefim en az 8 ay!...