Lilypie First Birthday tickers

Lilypie Third Birthday tickers

Pages

Monday, February 28, 2011

İçimdeki güç:)

  Normalde (yani hamile olmadığım zamanlarda)kendimi çok sorgulardım..Sadece kendimi de değil,her şeyi herkesi..Bu sakın bilimsel bir merak olarak algılanmasın,hatta bilakis vesvese,kuruntu falan denebilir rahatlıkla:))Neden öyle dedim/demedim?O neden öyle dedi?Neden böyle oldu?Bakınız şu köpecik:)))  
   
Bu aralarsa bi tuhaf güç var içimde..Normalde beynimi yerim, başka hiçbir şey düşünemez olurum birilerine,bir şeylere kızınca..Ama şimdi bir şey beni sürekli teselli ediyor,yol gösteriyor.Bunu kızıma yorasım var aslında,''içimdeki güç ondan başka ne olabilir ki?''diyorum.Sonra aklıma geçenlerde güç bela bitirmeyi başardığım Ye,Dua Et,Sev kitabı geliyor.Kitabı çok sevmesem de, içindeki şuna benzer bir cümle sürekli olarak aklımda:İçimde bana zararlı olabilecek,beni mutlu etmeyecek tek bir düşünceye bile yer yok.Bunu tekrarlıyorum kendi kendime..
Dışa bağımlı insanlardanım ben galiba biraz.Etrafımda birileri olmadan kendimi tastamam hissedemiyorum.Ama bu ara kendime yetmeye çalışıyorum.Geçenlerde nispeten yani tanıştığım,fakat çok vakit geçirip çok kıymet verdiğim bir arkadaşımla tartıştık.Kendimi anlaşılmamış,derdini anlatamamış ve hatta haksızlığa uğramış hissediyordum.Eskiden olsa önce hayata küsüp dünyanın en dertli insanı benmişim gibi, başka hiç bir şey düşünemeden bin kere tartışmamızı tekrar tekrar yaşardım sonra hemen artık kardeş gibi olduğum,hep yanımda olduğunu bildiğim en yakın iki arkadaşımdan birini arardım.Çünkü ikisinin de bana tam da ihtiyacım olan şeyleri söyleceklerini biliyordum,haklı olduğumu başkalarından duymak iyi gelecekti..Ama yapmadım,aramadım kimseyi,İlk kez farklı bir açıdan baktım:ben 28 yaşına gelmiş bir insan olarak hala başkalarına muhtaçken nasıl kendime güvenip dünyaya bana muhtaç bir an getirmeye cüret edebilirdim?İnsan tabii ki bazen kendini çok yalnız ve çaresiz hissedebilir,başkasına ihtiyaç duyabilir ama bu kadar basit bir meseleyi bile kendim çözemezsem,kızımın sorunlarında ona nasıl rehberlik edebilirdim?Kendi içimde sorunumu çözmeliydim, ya da tartıştığım her kimse onunla konuşmalıydım.Kimseye sığınmamalıydım.Öyle de yaptım:))Aramadım  hiçkimseyi,başka meşgaleler buldum kendime;yemek yaptım,bir yerde bir vakitler çok beğendiğim ama hiç yapmadığım bir tatlıyı yapmayı denedim,(güzel oldu üstelik)kitap okudum,radyo dinledim:))iyi geldi..Sakinleştim..
   Her zaman böyle yapabilir miyim bilmiyorum ama bu hamileliğimin ilk sınavıydı,geçtim galiba...
p.s.Aha da buraya yazıyorum artık başkalarının ne dediğine ne demediğine hiiiç kafamı yormayacağım..(Benim güçlü güzel kızım benim seni de hiç üzmeyeceğim ufak tefek şeyler için,sen rahat ol içerde:)))

No comments:

Post a Comment

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...